Pierwszym Europejczykiem, który wykonał eskimoskę, a więc wywróciwszy kajak znalazł się głową w dół , a następnie powrócił do pozycji wyjściowej, był według wszelkich dostępnych danych Austriak Edi Pawlata, a było to – dopiero - w 1930 roku. Nauczył się tego bezpośrednio od Eskimosów, którzy – podobnie jak inne ludy arktyczne – używali tej techniki do ratowania własnego życia podczas łowienia ryb w lodowatych akwenach z dala od brzegu. Opuszczenie kajaka pod wodą wiązało się niemal z pewną śmiercią, stąd już kilkuletnie dzieci opanowywały technikę odwracania się po wywrotce bez wychodzenia z łódki. Na wiośle, na złamanym wiośle, na dwóch rękach i na jednej – Eskimosi znali około 10 technik odwracania kajaka i tym samym wywabienia z opresji.
Od tamtych czasów sporo się zmieniło, kajak nie jest już głównie środkiem do zdobycia pożywienia, a przede wszystkim stał się narzędziem rekreacji od morza, poprzez rzeki nizinne aż po białą wodę górską. Wraz ze wzrostem umiejętności i doświadczenia kajakarza rośnie apetyt na bardziej wymagające akweny. Jeśli chcemy się rozwijać, musimy atakować trudności jeszcze nie do końca opanowane. W łagodzeniu konsekwencji błędu podczas nauki pomoże właśnie eskimoska. Przyjrzyjmy się krótko ich rodzajom i przeznaczeniu.
POPULARNE RODZAJE ESKIMOSKI
Eskimoska śrubowa (screw roll, sweep roll, twist and slice roll)
Według wielu jest najłatwiejsza do nauczenia dla początkujących. Pozycja wyjściowa to wiosło ułożone wzdłuż kajaka z piórem przy dziobie położonym płasko na wodzie wklęsłą stroną do góry. Kajakarz jest pochylony do przodu, trzyma głowę blisko kokpitu, przez co chroni twarz i wspiera poprawne prowadzenie wiosła blisko powierzchni wody.Po wywrotce – z grubsza rzec biorąc - odwodzimy pióro od dziobu i następnie prowadzimy je po powierzchni wraz z całym ciałem w kierunku rufy, angażując biodra, kolano i stopy. Minusy są dwa: potrzebujemy sporo miejsca by wykonać pełen zakres ruchu, po drugie – w przypadku błędu i nieskutecznej eskimoski – lądujemy w wodzie twarzą w dół. Stąd w zgodnej opinii większości kajakarzy górskich nie jest najlepszą opcją na białą wodę, a nadaje się przede wszystkim na otwarte akweny.
Eskimoska C to C (hip-flick roll)
Dobrze opanowana, techniczka eskimoska C to C to najpopularniejsza rolka wśród kajakarzy górskich. Pozycja wyjściowa jest podobna. Odwodzimy wiosło od kajaka wraz z tułowiem do kąta 90 stopni. Nasze żebra niemal dotykają burty kajaka, a kształ wygiętego ciała przypomina „C”. Naszym celem jest w tym momencie przeniesienie tułowia wraz z wiosłem w poprzek kajaka, niejako wtłoczenie ciała wraz z wiosłem pod wodę by dotknąć żebrami przeciwległej burty. Wykonywanie konsekwentne tego ruchu odwróci nam kajak bardzo szybko i dopiero wówczas wynurzamy ciało z wody. Trudność nauki C to C polega na zrozumieniu nieco paradoksalnej sytuacji, w której by wstać eskimoskę należy pracować ciałem w kierunku „pod wodę” , a nie „ku powierzchni”, gdyż naszym celem nie jest zaczerpnięcie powietrza, a odwrócenie kajaka J
Back Deck Roll
Eskimoska, któa polega na skręceniu ciała do tyłu i prowadzeniu pióra po powierzchni wody dookoła rufy kajaka. Używana przez kajakarzy freestyle'owych, z racji swojej efektowności i szybkości, w miejscach znanych i bezpiecznych. Wykorzystana na płytkiej i szybkiej wodzie górskiej grozi utratą twarzy:)
Etapy nauki eskimoski
Nim opanujemy samodzielną asekurację warto opanować technikę wstawania w oparciu o kajak partnera, zwaną dzióbkiem. Początkujący powinni zacząć od oswojenia się z pozycją "głową w dół", nauki poprawnej kabiny oraz kontroli kajaka za pomocą bioder i kolan.
Eskimoski można nauczyć się samemu korzystając np. z jeziora, jednak komfort nauki jest dość niski (temperatura i przejrzystość wody), a czas nauki wydłuża się wielokrotnie. Najczęściej też to, czego nauczymy się z videotutoriali dalekie jest od doskonałości i w akcji, gdy zamienimy stojącą wodę na szybką, zimną i usianą kamieniami, może być zupełnie nieefektywne, a więc i nieprzydatne.
Idealnym miejscem do komfortowego wykonywania ćwiczeń jest pływalnia, a zajęcia basenowe z kajakami organizowane są przez kluby kajakowe w każdym niemal mieście wojewódzkim.
