Rafting dla początkujących - wiosłowanie

Rafting – pierwsze kroki

Jeśli dotychczas nie miało się w ogóle do czynienia z raftingiem, to firma organizująca spływ powinna wszystko na początku wytłumaczyć. Także podczas tak krótkiego wypadu, jak organizowany przez M-CANOE weekendowy rafting w Austrii. Na początku uczestnicy otrzymują niezbędny sprzęt i odzież neoprenową, które później instruktorzy omawiają. Nim początkujący raftingowcy wyruszą pokonywać pierwszy odcinek rzeki, przechodzą szkolenie z techniki wiosłowania, podstaw ratownictwa i procedur bezpieczeństwa, a reszty manewrów uczą się już w wodzie. Należy zwrócić uwagę, że w zależności od doboru typu jednostki do spływu technika będzie się nieco różnić. Przy raftingu najczęściej można spotkać się z pontonami i kanadyjkami.

Prawidłowa pozycja

Kluczem do utrzymania równowagi na wodzie jest odpowiedni siad i kontrola pontonu. Należy dobrze się zaprzeć nogami, zachować wyprostowaną pozycję, unikając garbienia. Warto pochylić tułów lekko w przód. Błędem jest natomiast zbyt wysokie trzymanie środka ciężkości. To jedna z częstszych przyczyn wywrotek i pojawia się, gdy wioślarz siedzi z tyłu na rufie bądź ma wyciągnięte nogi na burty.

W przypadku spływów górskich kanadyjką, obiera się pozycję, która przypomina klęk obunóż w przysiadzie. Dzięki temu wioślarz ma większa swobodę i zasięg ruchu wiosłem. Oczywiście pozycja ta w zależności od nurtu rzeki i wydolności uczestnika spływu, co jakiś czas się zmienia. Jest ona jednak jedną z najbardziej stabilnych.

Jak właściwie trzymać wiosło?

Żeby nauczyć się efektywnego manewrowania wiosłem, wcześniej trzeba nauczyć się je prawidłowo trzymać. Dlatego najpierw należy określić tzw. stałą rękę, czyli główną trzymającą - na ogół jest to prawa ręka. Uchwyt wiosła powinien być symetryczny, jednak nieco szerszy niż barki wioślarza. Można również dobrać odpowiedni rozstaw, unosząc ręce z wiosłem w górę i opierając je o głowę - przedramiona z ramionami powinny tworzyć kąt prosty. W raftingu używa się wioseł kanadyjkowych z jednym piórem, dlatego koniec bez pióra zakończony trzonem w kształcie litery „T” należy trzymać z palcami zamkniętymi od góry, kciukiem w dół.

Praca rąk podczas wiosłowania

Podczas wiosłowania najszybciej męczą się mięśnie rąk. Ponadto, jeśli jest się początkującym raftingowcem, to można popełnić wiele podstawowych błędów, które to zmęczenie jeszcze bardziej spotęgują. Złą techniką, zauważalną u wielu amatorów raftingu jest wiosłowanie za pomocą bicepsa. Oznacza to dosłowne odpychanie pontonu i zagarnianie wody przez ciągnięcia wiosła bicepsem. Prawidłowe wiosłowanie polega głównie na pracy barków. Ramiona powinny być proste, a łokci nie należy nadto zginać. Dzięki temu zaangażuje się do pracy mięśnie nie bicepsa, a całego tułowia.

Poza tym należy mieć świadomość, że wiosła tak naprawdę się nie ciągnie, a jedynie popycha. Taka technika znacznie pozwala odciążyć zmęczone już ręce. Dłoń, która znajduje się blisko wody, jedynie prowadzi wiosło i powinno się ją wyciągnąć, jak najdalej. Z kolei ta, która znajduje się u góry, pcha wiosło w kierunku dziobu. Należy też zwrócić uwagę na wyrobienie nawyku usztywnienia nadgarstków – utrzymywania ich w jednej linii z ramionami. Pomocnym zabiegiem jest również otwieranie dłoni podczas uniesienia ręki - to poprawia jej krążenie.

TECHNIKA WIOSŁOWANIA „J” W KANADYJCE

Technika „J” to specjalny rodzaj wiosłowania dla kanadyjek. Pozwala ona napędzać ją w taki sposób, by nie skręcała w stronę przeciwną, niż ta z której się wiosłuje. Dzięki temu uniknie się tzw. kręcenia w kółko. By do tego doszło, to w pierwszej fazie przeciągnięcia wiosła należy prowadzić je prostopadle do burty, a na końcu odpowiednio wiosłować na zewnątrz. W tym celu trzeba płynnie zrotować nadgarstek uniesionej ręki w dół, ustawiając pióro równolegle do łodzi, a następnie dolną ręką przesuwać na zewnątrz. Pióro wiosła powinno się wyjąć z wody, gdy jest ono w najbardziej równoległej do burty pozycji i jak najbardziej od niej oddalone.

SKOORDYNOWANA PRACA RĄK I NÓG

Wydawać by się mogło, że przy wiosłowaniu najbardziej powinny boleć ręce. Niekoniecznie jest to prawda. Główną pracę, jak już zostało wspominane, powinien wykonywać tułów i barki, a wspierać te partie ciała powinny nogi. Chodzi o to, że gdy ruszają się ręce, ruszać powinny się również nogi. Gdy uczestnik spływu pociąga lewym piórem wiosła, to powinien odchylić się lekko w prawo i odruchowo maksymalnie wyprostować lewą nogę, tym samym zapierając się. Z kolei prawa w tym czasie może odpocząć. Analogicznie ma się sytuacja, gdy zmienimy pociągnięcie na prawą stronę.

CO NALEŻY WIEDZIEĆ PRZY ZANURZANIU WIOSŁA?

Bezpośredni ruch prowadzący do zanurzenia wiosła wiąże się z poruszeniem i spięciem lub też przypadkowym rozluźnieniem wielu partii mięśni. Zaawansowani raftingowcy nie mają problemu z kontrolą. Jednak początkujący muszą pamiętać, że przy tym ruchu nie należy odchylać się do tyłu, ani garbić. Dłoń ręki uniesionej w górze powinna znajdować się na wysokości czoła, a głowa powinna być skierowana w stronę, w którą płyniemy.

Ponadto głowę powinno trzymać się lekko i swobodnie. Z kolei mięśnie szyi nie powinny być angażowane w proces wiosłowania. W związku z tym nie należy nadmiernie rozglądać się na boki lub co gorsza, jak bywa u początkujących podążać wzrokiem do tyłu za wiosłem.

ZAKRĘCANIE Z UŻYCIEM NISKIEJ PODPÓRKI

Ta technika wiosłowania jest charakterystyczna dla spływów rzekami górskimi. Taki skręt ma na celu zmianę kierunku bez utraty prędkości. Wówczas w stronę przeciwną do skrętu należy szeroko pociągnąć wiosło, a następnie po wewnętrznej stronie zakrętu należy oprzeć wypukłą stronę pióra na wodzie, trzymając je nisko i prostopadle do podłużnej osi pontonu. Teraz pozostaje przechylić ponton, naciskając kolanem i biodrami w stronę przeciwną do skrętu. Z kolei trzymanie pióra nie płasko na wodzie, a pod pewnym kontem daje możliwość skrętu nie tylko z zachowaniem prędkości, ale nawet z przyspieszeniem.

Podsumowanie

Znając podstawowe wskazówki dotyczące poprawnej techniki wiosłowania w raftingu dla początkujących, pozostaje już tylko wdrożyć je w życie. Wszystkie te elementy podczas spływu powinno się umieć sprawnie połączyć. To oczywiście wymaga czasu, gdyż nie od razu na wszystkim można się skoncentrować. Jednak trening czyni mistrza i z czasem wszystkie ruchy podczas wiosłowania będą wykonywane automatycznie, bez zastanowienia. Trzeba jednak ćwiczyć i szlifować technikę wiosłowania, by uniknąć ewentualnych kontuzji oraz niebezpieczeństwa na rzece.